Awesome Tasmania

In Tasmanië verbleef ik mijn eerste twee nachtjes, voordat de tour zou beginnen, in The Pickled Frog met 5 super leuke meiden in de kamer. De tweede avond hebben we de hele avond met z'n allen over de grond gerold van het lachen wat een welkome verandering was na m'n flop in Base Backpackers in Melbourne.

Op woensdagochtend ging m'n wekker al vroeg en maakte ik me klaar om te gaan. In de lobby van het hostel ontmoette ik de m'n eerste tourmates. Eenmaal in de bus was er niet echt een meisje van mijn leeftijd waarmee ik het goed mee zou kunnen vinden. We pikten de laatste passagier op en dat was Nathalie, niet echt van mijn leeftijd (28) maar wel heel lief en we hadden binnen no time allerlei persoonlijke dingen besproken. Die dag gingen we eerst naar Mt Field National Park waar een aantal mooie watervallen waren. Onderweg naar de watervallen was iedereen elkaar nog awkward aan het leren kennen en kletste ik wat met Brayden en David. Na het National Park zijn we doorgereden naar Lake St. Clair, het diepste meer van Australië, wat er super mooi en vredige bij lag. We sliepen die avond in een huis van de organisatie en daar hebben we met z'n allen gekookt en opgeruimd en heel gezellig als een groep de hele avond in de huiskamer rondgehangen.

Dag 2 van de tour was een dag voor optional activities. Je kon bijvoorbeeld kiezen voor een cruise door de haven met lunch inclusief, maar aangezien wij arme backpackers geen zin hadden om 84 dollar te betalen voor een cruise liepen we met het grootste deel van de group naar de Montezuma Falls. Daar kon je ook op een loopbrug die heel instabiel hangt en waar je spontaan hoogtevrees van krijg lopen, waar je een heel mooi uitzicht had over het gebied. Ik ben er op geweest (sorry zus!) maar ik kreeg er toch sneller bibber benen van dan ik had verwacht dus al snel stond ik weer op vaste grond. Het uitzicht was desondanks wel heel mooi!
Die avond kreeg ik te horen dat het slecht ging met oma wat ik heel erg en verdrietig vond. De tourguide zag gelijk aan m'n kop dat er iets niet pluis was en heeft me gerustgesteld en ik kon altijd naar hem toe komen voor een knuffel.

Tijdens het ontbijt de volgende ochtend hield Bianca me op de hoogte van de situatie en het bleek dat de situatie van oma verslechterd was en de beademing eraf gehaald zou worden om haar vredig te laten gaan. Onderhand zat ik alweer in de bus door de middle of nowhere waardoor ik bijna geen bereik had maar ik wel met m'n gedachten bij m'n lieve omie was. We reden naar Cradle Mountain die we ook gingen beklimmen. Ik ben nog nooit zo snel en energiek een berg opgelopen, dat kwam doordat ik zoveel mogelijk van mijn leven in vrijheid wil genieten voor oma. Die avond was de laatste avond voor een deel van onze groep omdat zij alleen een driedaagsetour deden. Dus gingen we uiteten met z'n allen (ook niet echt Backpacker-budget) en hebben we daarna afscheid genomen, wat toch minder makkelijk ging dan we van tevoren hadden gedacht.

Op dag 4 kregen we nieuwe mensen in de groep die onze laatste vier dagen mee zouden doen. Ook deze mensen waren heel leuk en pasten goed bij ons. Het was niet zo lekker weer maar gelukkig kwam de zon door toen we bij Bay of Fires aankwamen en daar een uurtje konden genieten van de zon (ein-de-lijk). Hierna gingen we naar een bierproeverij met allemaal spannende biertjes zoals bier met karamel en chocola, wat echt smerig was helaas haha! Daarna gingen we naar een Blowhole wat inhoud dat er tussen een paar massive stenen zeewater omhoog spuit door de druk van de zee. Super cool om zo'n natuur verschijnsel te zien en dat je aan het geluid van de zee kom voorspellen of de straal hard zou zijn. Die avond hebben we gebarbecued bij het strand van Coles Bay en hebben we daar nog wat gedronken. Die dag was ik veel bezig met oma in m'n gedachten en besloot ik dat ik niet in Australië wilde zijn tijdens het afscheid dus heb ik mijn retourtje naar Amsterdam geboekt om zo toch afscheid te kunnen van m'n lieve oma.

Op dag 5 gingen we naar een punt waar je vanaf afstand de wineglass bay kon zien. Dit is niet zo genoemd omdat het op een wijnglas lijkt (en daar lijkt het echt op) maar omdat er vroeger werd gejaagd op whales die daarna het strand op gesleept werden en dat liet een rode gloed achter in de zee en als de zon er dan op scheen leek het net wijn in een glas. Zo weer wat geleerd vandaag haha! Onderweg kwamen we langs een deel van Tasmanie dat een aantal jaar geleden niet begaanbaar was door een mega bosbrand, waardoor de omgeving nu vooral uit zwarte boomstammen bestond in plaats van uit mooie groene bloeiende bomen. Het zag er best wel heftig uit!

Op de een na laatste dag gingen we naar Port Arthur (inmiddels werd iedereen gek van die bus waar we onszelf steeds in moesten proppen). Port Arthur is een historisch 'stadje' waar vroeger de zwaarste gevangenis van het British Empire was en waar dus alle gestoorden en criminelen heen gestuurd werden. De gebouwen zijn helaas gedeeltelijk afgetakeld door een bosbrand. In de avond gingen we spelletjes spelen en was een ghost tour waar Nathalie en ik helemaal niet naartoe wilden maar we werden overgehaald... Helaas want het was echt oersaai en sloeg nergens op. De tourguide vertelde super levenloos wie welke geest waar had en elk verhaal begon met 'so once I had this woman on tour and she showed me a picture of a little girl standing behind the window'. Oke leuk maar het enige wat ik zag was niks want het was pikkedonker!

De allerlaatste dag van de tour was aangebroken en we gingen naar Tarrana Wildlife Park waar de enige echte tasmanian devil zich bevindt en ook heel veel kangoeroes en mooie vogels zijn. De tazzie devil is echt een vreselijk beest dat Wallaby (mini kangoeroe) eet en ook gewoon rustig alle botjes opeet.. Bleh. De kangoeroes daarentegen waren super cool! We mochten gewoon in hun gebied lopen en ze voeren en ze zijn super schattig! Als laatste activiteit zijn we nog naar een wijngaard geweest die gerund werd door een stel en waar we wijn mochten proeven die echt heel lekker was! Daarna was de tour toch echt aan zijn einde gekomen maar gelukkig sliepen 3 jongens en ik in hetzelfde hostel dus zijn we de volgende dag nog samen het stadje in geweest om een beetje te shoppen en samen naar de AirPort gegaan. Helaas gingen er die dag ongeveer 80 vluchten naar Melbourne en Sydney waardoor sommigen van de groep al s ochtends weg waren gegaan. Helaas was onze vlucht anderhalf uur vertraagd waardoor ik stress kreeg voor mijn vlucht richting Amsterdam, maar na een hoop sprintjes over de airport was ik gelukkig op tijd en zit ik nu met m'n van de vermoeidheid bleke gezicht op Hong Kong airport te wachten op m'n vlucht naar Amsterdam zodat ik morgen nog een allerlaatste keer afscheid kan nemen van mijn lieve omie die nu na 30 jaar eindelijk herenigd is met opa. ❤️

Maandag vlieg ik terug naar Sydney en ga ik door waar ik gebleven was met mijn Dora the explorer reis door Australië!